سادگی جذاب شهر کوچک من

سکینه نوری تیرتاشی

قطره های باران روی چتر سیاه بالای سرم و سوز سردی که روی صورتم قندیل می بندد و زنی که در کنار بازارچه سنتی منتظر فروش سبزی های تازه اش است و صدای مرغابی هایی که پرواز می کنند و مردی که  زیر باد گیرش ایستاده تا امروز را آغاز کند.

پول های مچاله شده ای که از جیب یا گوشه روسری هایشان بیرون می آید اینجا هیچ غشی در معامله نیست هنوزهم مشهدی  و کربلایی بودن برای خود درجه ای از احترام محسوب می شود.

بوی ماهی دودی توی بازارچه و سرکه های تند و ماست چکیده را چه کسی می تواند از خاطرات روی پیشانی نشسته پاک کند .

روند تازه گردش تند وار زندگی آدمها و سادگی جذاب و بی ریایی که روی صورت همه این ها پیداست اینجا هر قدر هم که هوا سرد باشد روزی روزانه آدم ها تقسیم می شود و همه دست پر به خانه بر می گردند و گردش ساده مبادلات محلی شان شکل می گیرد .

بی خیال همه این های و هوی های تو خالی که روی زندگی شان تاثیر خوب که نمی گذارد بلکه بدترش هم می کند و نظم زندگی را به هم می زند اما اینجا خبر از هیچ  بی نظمی نیست اینجا زندگی هر روز از روی شانه های این مردمان طلوع می کند و شب با صدای خسته آنان رو به افول می رود.

اینجا آدم ها هنوز ساده اند و زیر این سادگی بی نظیر و لهجه دست نخورده شان آرام ساکن می شوند .ساکن شهر های کوچکی که هزار رنگ و زیبایی را در خود نهفته دارد اینجا خبر از هیچ غریبه ای نیست کسی  هم که تو را نشناسد سلام  می کند اینجا همان لحظه اول آشنا می شوی.

انگار هر جای دنیا هم که بروی آسمان بالای سرت به همین رنگ است اما بوی هوای تازه اینجا را نمی دهد و حالا تو بدنبال پسوند زندگیت می گردی شاید به همین سادگی آدم ها به ذات خود بر میگردند هر چند مهاجری بی سکون باشند اما همیشه برایشان یک جای خالی هست زیر روسری های رنگی زنهایی که در این شهر کوچک زندگی می کنند.

زندگی اینجا به همین سادگی است و هرچقدر هم که مایه داشته باشی نمی توانی آن را بخری اینجا سادگی فروشی نیست و کسی برای  محترم بودن  دینار نمی پردازد اینجا خوشبختی را به تعداد فرزندانشان تقسیم  می کنند.

 و از شلوغی های کاذب  خبری نیست هر چند شلوغی های  اجباری آدم ها  گاه به آرامش جذابی احتیاج دارد که مدتهاست آن را  به فراموشی سپرده اند فارغ از اینکه در چند قدمی شان سادگی فریاد می کند و همیشه باید آن را همچون میراثی بی نظیر حمایت کرد گاهی اوقات بهترین ثروت فرهنگی هر جامعه ای می تواند آرامش جریان یافته در فرهنگ بومی آن باشد که نه تنها نباید از یاد برود بلکه باید تقویت و نگهداری شود و جذابیت آن حفظ شود تا درفرهنگ های غالب گرته برداری شده  رنگ نبازد و نمیرد.