پرواز بی قفس پاسداشت مرتضی پاشایی

پرواز بی قفس

پاسداشت مرتضی پاشایی

سکینه نوری تیرتاشی

 چرخش  نور و صدا توی سالن کنسرت و کلماتی که پشت هم ردیف می شد و  صدای آوازی که نه در جسم بلکه در روح هم نفوذ می کرد و آنچه که غذای روح آدمی بود شنیده می شد  و چه زود این صدا رو به خاموشی رفت .

این روزها دیگر مرگ جوان آنقدر ها  هم غیر عادی نیست و مرگ واژه ای ملموس تر شده اگر چه هنرمند بعد از مرگش متولد می شود اما فقدان دردی نیست که به راحتی قابل پذیرش باشد هر چند زمان تو را مجبور به مشق آن کند.

حالا دیگر این اتفاقها صحنه سازی نیست و صدای  به اوج رسیده خاموش شد و واژه ای که مدام توی همه مرورگرها سرچ می شود تنها یک اسم و فامیل است و چقدر کوتاه به پایان رسید اگر چه زمان پایان زندگی هر کس قبل از تولد او نوشته شده  اما این جای خالی  را به این راحتی نمی توان باور کرد.

شاید وقتی تنها برای عده ای محبوب باشی آنقدر ها دلت برا ی خودت نمی سوزد اما وقتی هزاران هزار نفر  صدای تو را برای  لحظات قشنگ زندگیشان تجربه کرده باشند آنقدر ها هم پذیرش نبودن خودت راحت نیست وآن وقت بود که تو همه زندگی را مچاله می کردی و با تمام وجود در آهنگ کلماتت گم می شدی.

این بار پرواز توی قفس و بی نفس شدن برای تو  به واقعیت پیوست واین روزها حال تو بی شک بدتراز همه آنهایی است که به یاد تو ترانه هایت را روی لبهایشان پلک می زنند.

حالا دیگر اینجا ایستگاه آخر است هنرمند به قطار گفته ایم در زمان بایستد اینجا پیاده شو ...

خبرنگار زن مستقل این فقدان را به جامعه هنری تسلیت می گوید